یکشنبه ۷ دی ۱۴۰۴ - ۱۰:۱۸

«سعید شیخ زاده» در گفتگو با «سینماپرس» مطرح کرد:

«بچه بودن» در کشور ما واقعاً از بین رفته است/ «کانون پرورش فکری» کم رنگ شده است/ بیشتر آثار در «ژانر بزرگسال» ساخته می‌شوند و فقط «بچه‌ها» را در «نقش اول» می‌گذارند

سعید شیخ زاده در مراسم تشییع پیکر مرحوم جلال مقامی

سینماپرس: سعید شیخ زاده با بیان این مطلب که بچه بودن در کشور ما واقعاً از بین رفته است؛ نه فیلمی ساخته می‌شود، نه کتابی برایشان نوشته می‌شود؛ گفت: واقعیت کارهای کودک چیز دیگری است. شما اگر نگاه کنید می‌بینید بیشتر این آثار در ژانر بزرگسال ساخته می‌شوند، فقط بچه‌ها را در نقش اول می‌گذارند.

«سعید شیخ زاده» مجری، هنرپیشه و دوبلور در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس با انتقاد از کم کاری مدیران فرهنگی در زمینه توجه به ژانر کودک و نوجوان در سینمای ایران، بیان کرد: واقعیت این است که ما در کشور دغدغه کودک نداریم. کشورمان آن‌قدر گرفتار مسائل و معضلات اقتصادی است که پدر و مادرها حتی وقت نمی‌کنند بچه‌هایشان را به معنای واقعی بزرگ کنند. مطمئن باشید روزی می‌رسد که پدر و مادرها می‌گویند ما نفهمیدیم بچه‌مان کی بچگی کرد! چون همه‌اش درگیر مسائل و مشکلات بزرگ‌ترها هستند.

وی تاکید کرد: الان اگر به ذهن بچه‌ها کنکاش کنید می‌بینید مثل آدم‌بزرگ‌ها فکر می‌کنند؛ دیگر مثل گذشته نیست که با بچه‌محل‌شان بازی کنند و بچگی کنند. آن‌ها هم درگیر همان معضلاتی هستند که پدر و مادرها به خاطر شرایط سال‌های اخیر با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. بچه بودن در کشور ما واقعاً از بین رفته است؛ نه فیلمی ساخته می‌شود، نه کتابی برایشان نوشته می‌شود. از نظر فرهنگی و ادبی هیچ کار جدی برای بچه‌های این مملکت انجام نمی‌شود.

این دوبلور انجمن گفتار فیلم همچنین در مورد کانون پرورش فکری اظهار داشت: به نظرم کانون پرورش فکری کم رنگ شده است. من خودم با آدم‌های خیلی مهمی در کانون کار کردم؛ از همان بچگی آن‌جا حضور داشتیم و از بزرگان یاد گرفتیم. به هر حال کانون پرورش فکری همیشه جایگاهی بود که در آن ادبیات کودک جدی گرفته می‌شد، آدم‌ها دور هم جمع می‌شدند و درباره دغدغه اصلی‌شان که کودک بود بحث می‌کردند.

وی افزود: اما امروز نمی‌دانم چرا، شاید عمدی در کار بوده که این فعالیت‌ها کم‌رنگ شوند. برای من واقعاً تأسف‌آور است که دیگر چیزی از آن دوران نمی‌بینم؛ مگر اینکه یک نهاد بیاید و بگوید قصد داریم کار کودک بسازیم، آن‌هم سفارشی و هدفمند.

شیخ زاده همچنین با انتقاد از حذف چندساله دوبله همزمان در جشنواره کودک و نوجوان اصفهان اظهار داشت: حدود پنج سال قبل خانم فیلمسازی از فنلاند بود که فیلم فنلاندی ساخته بود و در چند جشنواره هم جایزه گرفته بود. ما این فیلم را در جشنواره کودک اصفهان همزمان دوبله می‌کردیم که این کار برای آن خانم خیلی جالب بود. او می‌گفت: «ما در تمام جشنواره‌های بین‌المللی همزمان دوبله داریم، اما این کار برای این است که بچه‌ها وقتی می‌آیند فیلم ببینند، بتوانند متوجه شوند که هدف و منظور فیلم چیست.» اساساً این کار در جشنواره کودک به همین علت انجام می‌شد که بچه‌ها بتوانند فیلم‌های بین‌المللی را تماشا کنند و اگر نظری درباره فیلم دارند، مفهوم آن را فهمیده باشند.

وی افزود: متأسفانه عجیب است که در کشور ما، با اینکه جشنواره‌ها هزینه‌های بسیار بسیار زیادی دارند، همین دوبلاژ برایشان مسئله هزینه به حساب می‌آید. به نظر من صرفاً به خاطر هزینه این کار را کنار گذاشتند. حالا من نمی‌دانم در سال‌های گذشته چه اتفاقی افتاده، چون در همه جشنواره‌های بین‌المللی این کار وجود دارد. حالا ممکن است در بعضی کشورها فقط یک نفر فیلم را بخواند، اما در ایران همیشه این ذوق وجود داشت که یک گروه کامل برای بچه‌ها دوبله همزمان می‌کردند. به نظرم این اتفاق خیلی زیبا و هنرمندانه بود و حتی می‌توانست برای انیمیشن‌های داخلی هم اجرا شود.

دوبلور شخصیت «هری پاتر» در مجموعه فیلم های سینمایی هری پاتر با بیان این مطلب که این کار قدمتی طولانی دارد؛ احتمالاً از ۳۵ یا ۴۰ سال پیش؛ اظهار داشت: گروه‌های خسروشاهی و آقای مقامی در اصل لیدرهای تیم دوبلاژ بودند. گروه‌های مختلفی در آن زمان این کار را انجام دادند و بعد رسید به ما. پس از دوره ما هم مدتی ادامه داشت و بعد دیگر متوقف شد.

شیخ زاده تصریح کرد: اگر نگاه کنید، بسیاری از کارهای کودک در سال‌های گذشته سفارشی بوده‌اند. اما این‌ها واقعاً کار کودک نبودند. اگر برگردیم به گذشته، مثل فیلم‌هایی که من خودم در آن‌ها بازی کردم یا بچه‌های قبل از من بازی کردند، مثل سفرهای جادویی، آن‌ها حاصل یک تلاش شخصی بودند. یک نفر سرمایه می‌گذاشت، قصه خوب و کارگردان خوب انتخاب می‌کرد، بازیگران معتبر می‌آمدند و در نهایت یک کار خیلی ماندگار برای کودک ساخته می‌شد.

سعید شیخ زاده در پایان این گفت و گو خاطرنشان کرد: واقعیت کارهای کودک چیز دیگری است. شما اگر نگاه کنید می‌بینید بیشتر این آثار در ژانر بزرگسال ساخته می‌شوند، فقط بچه‌ها را در نقش اول می‌گذارند.

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.